عشق منجی جهان است. پرده ها را فروافکنید و بگذارید عشق وارد شود، تا اگر طوفان ها شما را در برگیرند و تندبارها بخروشند همچنان در آرامش باشید.

به همه کس و همه چیز عشق بورزید. به آنها که شما را دوست دارند عشق بورزید. به آنها که شما را دوست ندارند عشق بورزید. به انسان های پرهیزکار عشق بورزید، به آنان که غرق در گناهند باده گسارند، قماربازند، سارقند... عشق بورزید.

به هر سبزه، دانه ی شن هر قطره شبنم، هر شعاع آفتاب، هر زبانه ی آتش عشق بورزید. و با اینکه شعله ها شما را می سوزانند، از میان خاکسترتان ندا برخواهد آمد: تو « همانی »

آرامش حقیقی را فقط می توان در دامن خداوند یافت. خداوند از ما دور نیست. درست همان جا که هستیم حضور دارد. وقتی که حضور عاشقانه ی « او » را دریابیم و در پس پرده ی سکوت با « او » ارتباط برقرار کنیم، از آرامشی عمیق سرشار خواهیم شد و سروری آرام را از خود ساطع خواهیم کرد. عشق خدا ما را پیوسته در برگرفته است وما هرگز تنها نیستیم. نامش متبرک باد.

در محراب قلب

راز نام الهی حضور دارد.

راه گشودن این راز، طریق عشق است.

خداوندا ! مرا بیاموز که به « تو » عشق بورزم.

مرا متبرک کن تا شب و روز

بر دامان نیلوفرین « تو » تعمق کنم.