تو جان من هستی!

 

 

انسان! تو چه هستی؟ آیا بهتر از موجوداتی هستی که بر خاک

می خزند؟ از نیروی خود لاف مزن و به آن تکیه مکن.

قدرت و نیروی تو چون شن های صحرا هستند. فقط به خدا

تکیه کن. در همه ی نیازها و خواسته ها به او روی کن...

و آنگاه هیچ چیز کم نخواهی داشت.

 

 

نام الهی!

اگر مرا توان آن باشد که نام خدا را پیوسته تکرار کنم- نامی

که شیرین تر از همه ی نام هاست، مالک همه ی زیبایی ها،

ابرهای سپید، ماه تابان، نیلوفرهای پر طراوت و موسیقی های

طبیعت است- نیاز به هیچ نیایش دیگری نیست.